کد مطلب:36551 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:155

نكته دومی كه در كلام حضرت امیرالمومنین (ع) خواندیم این بود كه اگر در حركات و حوادث عالم تعارضی و تقابلی میان خیر و شر مشاهده می شود مشكلش را می توان از راه نفی شرك بر خود آسان كرد. توحید، آدمی را به حل مشكل شرور نزدیكتر می كند: اگر فرض را بر این بگذاریم كه یك فاعل بر جهان حاكم است، آنگاه افعال گوناگون و ظاهرا ناسازگار او را می توانیم پیوسته و مرتبط با هم تصور كنیم و حوادث شر و ناگوار را به اندازه ی حوادث خیر در تامین غایت و غرض نهایی وی لازم بدانیم، مانند خیاطی كه گاه می درد و گاه می دوزد و اگر كسی او را در اوقات مختلف نظاره كند، ممكن است افعالش را ضد و

[صفحه 70]

نقیض بیابد، اما آنكه تمام حركات او را در زمانهای متوالی تعقیب نماید، درمی یابد كه اعمال او با هم متناقض نیستند بلكه همه آنها در یك مسیر با یكدیگر همدست و همدل اند.

صفحه 70.